Verslag Riego de Ambros-Cacabelos 9/10 september 2009

We vertrokken samen met Patrick en Jan (Engels echtpaar) om 7 uur in de ochtend voor een afstand van 30 km op relatief vlak gebied.In Ponferrada, een vrij grote stad, hebben we in een Chocalaterie ontbeten, waar heel veel jongeren kwamen. Een van de studenten sprak me aan of Jan "Bruce Lee" was met zijn bandalero om zijn hoofd. Hij bleek student te zijn op de universiteit van Salamanca. We hadden Jan al de rol van de broer van Keith Richard toevertrouwd en nu dit. Het gaat niet gekker worden. De populariteit van Jan stijgt naar grote hoogten. In Ponferrada hebben we nog foto's gemaakt van het kasteel, dat dateert van de 12 e eeuw. Het was een donatie aan de Ridder van de Tempeliers. De stad heeft Romeinse roots. Vanaf Ponferrada kwamen we langs leuke dorpen zoals , Columbrianos, Fuentes Nuevas en Camponoraya. Het was een lekker Hollands weertje met een Hollands landschap. Onderweg ontmoeten we oudere mensen van de lokale bevolking die rondliepen met grote emmers en karrenvol meloenen, pompoenen, grote tomaten en paprika's. Veel boomgaarden onderweg met appelbomen en perebomen. Het was een relaxte wandeling en het was of de tijd voorbij vloog. We waren door de ontspannen sfeer helemaal niet moe. Om en nabij Cacabelos wordt er veel wijn verbouwd. Het plaatsje heeft een wijnindustrie met een Europese uitstraling. De stad staat ook bekend om haar grote Mariaverering. Het kleine kerkje is mooi, met een bescheiden maar prachtige glas in lood ramen. 's Avonds hebben we in restaurant in "Meson Apostel" gegeten. Samen met Patrick, Jan en Marianna een Duitse vrouw van 76 jaar. Marianna komt uit Bremen en heeft 3 jaar geleden ook de Camino gelopen. Ze is dit jaar in Burgos gestart en doet deze tocht om het verlies van haar overleden man te verwerken. Ik heb echt respect en bewondering voor haar. Dat ze dit in haar eentje doet. Gisteren heeft ze over de 2 bergketens heen 29 km overbrugd. We hebben besloten om een dag langer in Cacabelos te blijven. Dit betekent dat we afscheid nemen van Patrick en Jan. Zo gaat dat in de Camino. Je komt mensen tegen en je neemt afscheid van ze. In principe zijn het allemaal passanten. Partir cést mourir un peu. Cacabelos is een mooi plaatsje en onze hostal heeft WIFI. Dat geeft ons de mogelijkheid om onze verslagen en weblog bij te werken. En wat evenzo belangrijk is , we zitten nog maar 190 km van Santiago de Compostella.


Amato,

Peregrino Dominggo

Verslag Rabanal de Camino-Riego de Ambros 8 september 2009

Na het ontbijt, het was een drukte van jewelste, wilde iedereen vroeg weg. De vroege vogels vertrokken al om 6 uur in de ochtend. Iedereen wilde gezien de warmte de 2 bergketens zo vroeg mogelijk beklimmen. Wij gingen met Patrick en Jan (Engels echtpaar) om 7.30 uur weg.
We hebben nog een prachtige foto kunnen maken van de opkomende zon. De 2 bergketens,
de Margataria en El Bierzo waren haden een hoogte van 1500. In onze eerste etappe van de pelgrimstocht kwamen we tot een hoogte van 1200 meter. Dit was dus nog iets hoger. Rabanal lag op 800 meter hoogte. Je voelde dat je iedere keer hoger kwam en het uitzicht werd lang-zamerhand prachtig. Het was echt genieten. Iedere keer moest je achterom kijken om vast te stellen dat je inderdaad hoger ging . De dorpen achter ons werden door de hoogte steeds kleiner. Onderweg waren relatief veel Spaanse jongeren. We hebben in koor in het Spaans het lied gezongen van de "tien kleine visjes". Kon ik me nog herinneren toen Mark en Lilian nog klein waren. De Spaanse versie was van "una sardina's, dos sardina's etc. Wel vermakelijk als iedereen meezingt. Na de eerste bergketen kwamen we in het plaatsje Foncebadon. Bij de kleine gezellige herberg hebben we fruit en thee gedronken. Daar spraken we met Carmen een alleenstaande moeder. Haar baby Clara is 4 maanden oud. Ze vertelde dat iedere zondag er een kerkdienst is samen met de pelgrims en of we ook wilden komen. Er wordt dan samen met een koor gevormd met de pelgrims. Zij heeft zelf in een Gospelkoor gezeten "Living Water" uit Madrid. Ze hebben een toernee gehouden in London. Ze mist het zingen wel. We waren het samen over eens dat zingen 2 keer bidden is. Met een welgemeende groet God bless you hebben we afscheid van elkaar genomen. Het beklimmen van de bergketens was vrij pittig. Op de top van de 2e bergketen El Bierzo was een charismatische kruis "Cruz de Ferro" . Vincent een jongen uit Brabant heeft van ons op de heuvel foto's gemaakt. We hebben ook foto's gemaakt van een Servische jongen en een Belgische jongen, die elkaar pas 2 dagen kenden. De jongen stond met open mond te kijken toen Jan een Servisch lied begon te zingen. Die Jan is ook van alle markten thuis. Een echte entertainer, die inmiddels bij een grote groep pelgrims die onderweg naar Santiago zijn, bekend is. Na de 2e klim kregen we een prachtig uitzicht op de stad Ponferrada en het meer Embales Monte Arenas. In El Acebo hebben we nog groentesoep gegeten en toen zijn we op weg gegaan naar Riego de Ambros 3 km verder.Het pension in Riego de Ambros stond op een heuvel en had uitzicht op Ponferrada. Het pension werd beheerd door een klein vrouwtje die ook de Franse taal spreekt. Ze was heel bescheiden en behulpzaam. Haar moeder die 96 jaar is hielp mee in de huishouding. Ze zag er nog vrij vitaal en gezond uit. 's Avonds hebben we in het enige restaurant in het kleine dorpje een menu del dia genomen voor maar 9,50 euro per persoon. Ook nu weer een 3 gangen diner. Het was een enerverende en mooie dag. De klim over de bergketens hebben we heel goed doorstaan.

Amato,
Peregrino Dominggo

Verslag San Justo de la Vega-Rabanal de la Camino 7 september 2009

In onze hostal hebben we niet ontbeten, maar 3 km verder in een vrij grote plaats Astorga. In de meeste plaatsen in Noord-Spanje hebben de bars/retaurants speciale ontbijtmenu's voor maar 2,60 euro. Daar krijg je een groot kop koffie, geroosterd stokbrood of tortilla. In een grote stad zoals bijv. Leon heb je ook speciale ontbijtcafe's en vaak ook met een trendy inrichting. Voordat we verder gingen hebben we ook fruit en drank gekocht voor onderweg. De route is vandaag on-geveer 25 km. In het centrum van Astorga stond een heel mooi kathedraal uit 1471 uit de Renaissance tijd in gotisch en barok stijl. Tegenover het kathedraal stond een gebouw (paleis van de bisschop) die door Gaudi is ontworpen. Mooi kan ik het niet noemen, maar ja wie ben ik. Patrick en Jan het Engels echtpaar liepen met ons mee. Onderweg vertelde Patrick dat hij industrieel fotograaf is. Jan is klinisch-psycholoog. Ze waren tegen de apartheid en onder-steunden Mandela (Aidsfonds). In hun jonge jaren hebben ze 2 jaar les gegeven aan kinderen in de Bahamas. De afgelopen periode hebben ze heel veel gereisd naar Peru, India, Cambodja en Vietnam. Vandaag was het een mooie route met mooie vergezichten. Je kan zien dat we de bergen naderen. Het was wel vrij warm. We waren wel blij dat we Rabanal bereikten.We hadden een hostal gereserveerd. Een heel mooi hostal met vriendelijk personeel en een gezellige sfeer. De kamers zagen er perfect en chique uit en dan voor een relatief goedkope prijs. Het avondeten was een groot bord macaroni en een groot bord sla. het was niet om door te komen, zoveel was het. Na het eten werd er ook muziek gemaakt met mandoline en tamboerijn. We waren moe door de warmte en zijn dus maar vroeg naar bed gegaan. Want morgen moeten we over 2 grote bergketens met een hoogte van 1500 meter.

Amato,

Peregrino Dominggo

Verslag San Martin de la Camino-San Justo de la Vega 6 september 2009

Vandaag gaan we een afstand afleggen van 21,5 km richting San Justo de la Vega. 's Morgens hebben we samen met het Engels echtpaar (Patrick en Jan) en een Spaans echtpaar ontbeten.De route ging langs de snelweg Leon naar een andere grote plaats Astorga. Het was een vrij drukke snelweg met heel veel autoverkeer. Naast de snelweg zijn er voor pelgrims goede en veilige wandelpaden aangelegd. Parallel aan de wandelpaden liepen kleine open betonnen waterkanalen met fris helder stromend water. We liepen een klein stukje mee met een tenger Frans meisje, haar ouders komen oorspronkelijk uit Madagascar. Ogenschijnlijk lijkt ze op een Indonesische. Ze is in Burgos gestart. Vorig jaar is ze in Le Puy in Frankrijk begonnen tot aan Burgos. Dit is dus een vervolg, met als einddoel Santiago. In Hospital Obrigo gingen we op de beroemde Romeinse brug wat grotendeels in tact is, respectievelijk met de plaatselijke pastoor een een aantal Franse vrouwen op de foto. De pastoor heeft ons nog de zegen gegeven. Op de toren van de plaatselijke kerk waren 3 ooievaarsnesten. De Romeinse brug dateert van de 13e eeuw en heet de " Paso Honroso". Hierna namen we een alternatieve route, dat is een omweg van 2,5 km richting Villares de Obrigo. Patrick en Jan liepen met ons mee. Aan Patrick heb ik onze Molukse politieke achtergrond verteld. Hij verwees naar dezelfde status die de Ghurka's in Engeland hadden en ook naar de overheersing van de Duitsers in Namibie, die in dat land huisgehouden hebben en geen goede naam hebben. Hij en zijn vrouw zijn lid van de Quackers. In het geloof zijn ze vrij liberaal en er zijn geen vaste organisatiestructuren. Ze doen in stilte heel veel aan lieefdadigheid. Bijvoorbeeld voor War Child. In Villares de Obrigo hebben we op het terras koffie gedronken. Karl een Duitser uit Keulen schoof bij ons aan tafel en met groot glas bier (San Miguel). Karl is verschillende malen in Indonesie geweest. Zijn zwager werkt al sinds jaar en dag in Jacarta in Indonesie en is een Jezuiet. Hij heeft dwars door Java samen met zijn zwager gereisd richting Bali. Hij diende als chauffeur. Het schijnt dat zijn zwager voor de uitgifte en de vertaling van de boeken van het Indonesisch in het Duits een belangrijke onderscheiding (Grootkruis) van de Duitse regering heeft ontvangen. Karl zelf is de Camino in Keulen begonnen en is nu 4 maanden onderweg. Hij heeft inmiddels een afstand van 2000 km afgelegd. Later zagen we Karl bij Santibanez de Valdiglesias op een terras met 2 Spanjaarden, zoals een goede Duitser betaamt met een goed glas bier. De route die we moesten afleggen was vrij steil en lastig door de grote kiezelstenen. Bij het afdalen is het oppassen geblazen en zaak dat je je beide stokken goed gebruikt. Voor een loods had David een Spaanse man uit Leon fruit, drank en eigengemaakte cake uitgestald. Het was allemaal gratis. Op de vraag waarom hij dit doet, antwoordde hij dat hij uit liefde (Love) voor de pelgrims deed. Je kon wel een donatie doen. Moe maar tevreden kwamen we in San Justo de la Vega aan. In het plaatsje was voor avondeten geen restaurant te vinden. De eerstvolgende restaurant was in de grote plaats Astorga, maar dat is 4 km verder. Aangezien er op zondag geen bussen reden, hebben we voor een bedrag van 7 euro maar de taxi gepakt. In Astorga besloten we omdat we al geruime tijd geen nasi hebben gegeten, om naar een Chinese restaurant te gaan. Voor maar een bedrag van 10 euro kon je een heerlijke maaltijd Pekingeend eten. We hebben ons buikje vol gegeten .Das was wel genieten geblazen. Wat ons betreft kan het leven van een pelgrim niet meer kapot. Met die gedachte hebben we die nacht heerlijk geslapen.

Amato,

Peregrino Dominggo

Leon-San Martin de la Camino 5 september 2009

Vroeg opgestaan en tegenover het San Marcosklooster bij cafetaria Peregrino een ontbijt genomen. Daarna op weg gegaan naar San Martin de la Camino ca 25 km van Leon. Onderweg
bij het plaatsje La Virgen de Camino thee gedronken. Op het terras kwamen we in gesprek met Patrick en Jan, een echtpaar uit Zuid-Afrika woonachtig in Engeland. Begin van het jaar hebben ze een rondreis gedaan door Vietnam en Cambodja, waarbij ze o.a. diverse mooie tempels hebben bezocht. Ze wilden de Camino doen van Leon naar Santiago. Voor deze tocht hebben ze niet getraind. Voor het traject richting San Martin was er ook een alternatieve route, die niet langs een snelweg ging, maar langs een rustige en mooiere route. Voor ons zou het een omweg zijn, omdat we anders niet rechtsreeks in San Martin aankwamen. Door een hapering van onze Tom-Tom kwamen we toch op de alternatieve route terecht. Toen we erachter kwamen, waren we inmiddels 3 kilometer verder. Wij dus weer terug naar het punt waar het misging. En toen langs de snelweg gelopen, in de veronderstelling dat dit dan de juiste route zou zijn. Bleek het niet de juiste route te zijn. Maar we liepen wel in de juiste richting. Volgens Jan is het een route voor ezels. Wie de schoen past, die trekke hem aan. Uiteindelijk na de plaatselijke bevolking te hebben geraadpleegd, kwamen we weer op Caminoroute uit. Tijdens onze rustpauze bij een wegrestaur rant kwamen we Charly uit Rotterdam tegen. Hij loopt gemiddeld 30 km per dag. Voor zijn doen gaat het te snel. Hij zou dan eerder in Santiago aankomen. Het plan is dan om langer in een hotel in Santiago te verblijven, waarschijnlijk 1 week. We liepen na onze rustpauze samen met hem op, maar uiteindelijk moesten we hem laten gaan. Zijn tempo is hoger , dan wij Molukse totoruga's (citaat Harry). In San Martin kwamen we terecht bij een herberg die ook habitacions (aparte slaapkamers voor 2 bedden) verhuurde. Jan heeft nog samen met de andere pelgrims voor de gezelligheid en de verhalen van de andere pelgrims nog warm gegeten. Ik vond 1 warme maaltijd tijdens de rustpauze in het wegrestaurant voldoende en ben gaan slapen. Tussendoor nog een telefoontje met Lilian gedaan, om te vragen hoe het in het Zeeuwse is. En of ze al een woning heeft en hoe het op het werk ging. Eerder op de dag Mark nog aan de lijn gehad. Het studentenleven is voor hem weer begonnen en hij is weer volop in voetbaltraining bij sv De Meern. Voor Jan was het een bijzondere dag, aangezien zijn neef Aram vandaag in het huwelijk treedt. We hebben nog geprobeerd rechtstreeks telefonisch contact te krijgen met de familie. Jammer genoeg is dat niet helemaal gelukt. Maar hierbij Frans (broer van Jan) en Anneke (schoon-zus) nog van harte gefeliciteerd met het huwelijk van jullie zoon en kersverse schoondochter.!!!

Amato,

Peregrino Dominggo