De eerste etappe zouden we starten vanaf Roncevalles in Spanje. Omdat er geen openbaar vervoer was. hebben we toch maar besloten om de eerste etappe van St Jean Pied de Port in Frankrijk over de Pyreneen heen naar het Spaanse Roncevalles te lopen. Deze route is een van de zwaarste etappes. Het gaat over een hoogte van 1400 meter en heeft een lengte van 30 km. We hebben er meer dan 13 uur over gedaan. Komt ook omdat we in het begin een verkeerde route hebben genomen. Het was een drukke en gevaarlijke route met veel autoverkeer en heel veel haarspeldbochten. Onderweg hebben we niet veel lopers gezien, maar wel veel fietsers. De meeste lopers kiezen voor de Franse route die korter is, ca 24 km. In al onze onschuld hebben we gekozen voor de langere, maar wel meest begaanbare route, de Napoleonroute. Het zijn voornamelijk Spanjaarden en veel Italianen die we onderweg zagen. De meeste Nederlanders kiezen er voor om in de de lente, nazomer of winter te lopen. Met zingen (Oleh sio) en heel veel Molukse slappe humor hebben we ons op de been gehouden. De top van berg hebben we in de wolken bereikt. Een aparte gebeurtenis als je een kerk ziet opdoemen met een kruis. Wat ook heel bijzonder was dat we overal water van de berg hoort stromen. De vergezichten waren fantastisch. We hebben wel een prestatie moeten leveren. Maar het was ook heel erg zwaar. Wonderwel hadden we beiden geen last van blaren of lichamelijke ongemakken, maar was heel erg vermoeiend.. Tot overmaat van ramp konden we in Roncevalles geen slaapplaats vinden, omdat we heel laat binnen (21.15 uur) kwamen. Gelukkig kon iemand van een van de hotels voor ons een hostal in Espinal regelen. Ongeveer 4 kilometer verderop. We werden door een van de personeelsleden door een busje opgehaald. Onderweg werden we ook nog door de Guardia Civil met getrokken stenguns aangehouden. De reden is dat we in Baskenland zaten, waar de Eta (Onafhankelijkheidsbeweging Baskenland) nog actief is. De hostal was vrij nieuw en de tweepersoonskamers zagen er goed uit. Na een warme douche hebben we onszelf getrakteerd op een heerlijke maaltijd. Achteraf bleken het varkenspoten te zijn. Jan kwam in gewetensnood omdat hij Dolly heeft beloofd geen varkensvlees meer te eten. Na 36 jaar is het er toch nog van gekomen. Onze eerste berichten hebben we per mail en via de weblog door middel van de kleine laptop van Jan verzonden. Wel handig, vooral als er internet en WIFI aanwezig is. Verder hebben we besloten om een deel van onze bagage (bijelkaar 10 kilo) naar Nederland terug te sturen. Dit betekent dat we woensdag 12 augustus een vrije dag namen om dat te regelen. De dichtstbijzijnde postkantoor waar je een pakket naar Nederland kan verzenden was 38 km verder in Villava. Er was geen openbaar vervoer van Espinal naar Villava. We moesten noodgedwongen een taxi nemen. Na de zware inspanningen van de vorige dag kwam een vrije dag ons dan ook goed van pas. Onderweg tijdens de zware tocht van St Jean Pied de Port naar Roncevalles moest ik denken aan het prachtige gedicht wat ik van Saar en Chris heb gekregen met als titel : Een reiszegen. Een mooie leiddraad voor onze tocht naar Santiago de Compostella.
Saar en Chris heel erg bedankt en inspirerend. De fles witte wijn houden we even koel tot na mijn terugkomst eind september.
Een reiszegen
Laat God je onafscheidelijk vergezellen
En je begeleiden op al je wegen;
Laat Christus de staf zijn in je hand
En de richting van elke voetstap;
Laat de Geest voor je zijn
Als een wind in de rug.
Die je brengt op wegen van vrede
Wees gezegend, ga met God, a Dieu !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten