Om 7.30 uur (zonder ontbijt) zijn we vertrokken voor een afstand van 19 km.. De bedoeling was om in Villa Franca del Bierzo het ontbijt te gebruiken, 7 km verder. Via het plaatsje Pieros gingen we op weg naar die stad. De streek El Bierzo is een wijnstreek. Onderweg zagen we dat er hard gewerkt werd om de druiven te oogsten. Kleine busjes leverden de werknemers . Het was prachtig weer en nu ook weer prachtige vergezichten. En passant nog op de foto gegaan met Karin een jonge vrouw uit Canada en een man uit Portorico die in Burgos is begonnen. Karin is op 23 augustus in St Jean Pied de Port begonnen, maar wegens een knieblessure heeft ze een aantal etappes overgeslagen en opnieuw in Burgos begonnen.Villa Franca is een van de belangrijkse steden van de provincie Galicie. De rivieren Valcarve en Burbia komen hier samen. Op het gezellige plein, waar heel veel pelgrims inmiddels voor het ontbijt zijn aangekomen, hebben we een gezond ontbijt genuttigd. Ook 3 oudere Canadezen van ver boven de 60 jaar waren van het zonnetje aan het genieten. Als vrienden doen ze de pelgrimstocht. Toch wel aandoenlijk , 3 vitale oude mannen. Francois heeft iets in geschiedenis gedaan, Jean-Pierre is een oud-politieman en Bobby heeft op de universiteit van Quebec fysiologie gedoceerd. Na het ontbijt hebben we maar niet de alternatieve route genomen, maar de weg langs de snelweg. Dat scheelt weer een aantal kilometers en een aantal klimmetjes. In Trabadelo kwamen we bij een hostal terecht, waarvan het personeel niet uitblinkt van vriendelijkheid. Het warme eten hebben we gebruikt bij een bar/restaurant met een Spaans/Nederlandse eigenaar. Santiago en Elly zijn in april van dit jaar begonnen met een bar-pension El Puente Peregrino. Ze wist van Charly een jongen uit Rotter-dam, dat wij onderweg waren. Santiago is op 2 jarige leeftijd in Nederland met zijn ouders terechtgekomen. Hij heeft in Nederland zijn schoolopleiding gevolgd en sinds kort zijn ze in Spanje een nieuw leven begonnen. Zijn ouders wonen in Cacabelos. Elly heeft 2 tienerkinderen die in Nedrland wonen. Ze komt zelf uit Alphen aan den Rijn. Het eten werd door Santago en Elly uitstekend voorbereid. Forel , pasta en heerlijke salade. Als vangnet hebben ze voorlopig nog een taxibedrijf. Verder maakten we in de bar ook kennis met Catharine uit Oostenrijk die als stewar- dess werkt voor Swiss Air. Ze liet foto´s zien waar ze recent geweest is, bijv. in Miami in de VS.
s´Morgensvroeg bleek dat Jan kougevat heeft. De balkondeur heeft opengestaan. Hij voelde zich niet lekker. En met de tocht naar O Cebreiro in het vooruitzicht met de bergen met een hoogte van 1400 meter, zou dat veel van je lichaam vergen. Wijselijk besloten we voor een andere scenario. Omdat er geen bussen gingen lieten we ons door Santiago met de taxi brengen naar O Cebreiro, 18 km verderop. Een Duitse vrouw wilde toevallig ook met de bus die kant op. Ze had ernstige knie-problemen. Samen met haar dochter zijn we met z´n vieren naar O Cebreiro gegaan. Scheelt ons weer in de kosten. In O Cebreiro aangekomen konden we pas om 12.00 uur in de hostal. Jan is in de kerk gaan zitten, waar het warm is. De kerk als schuilplaats. Hij kon ook in alle rust en stilte aan zijn nieuwsbrieven werken. Ik heb in het plaatsje rondgelopen en kunnen genieten van het uitzicht vanaf een hoogte van 1400 meter. Het plaatsje O Cebreiro wordt veel bezocht door dagjesmensen. Met bussen en auto´s was het een komen en gaan van dagjesmensen. De souvenierwinkels doen goede zaken. Om 12 uur hebben we onze kamer betrokken en is Jan na een massage mijnerzijds met Indonesiche balsem snel onder de wol gegeaan. s´Avonds was hij al een beetje opgeknapt en hebben we samen met een Engels vrouw onze warme maaltijd genuttigd. Zij is in Leon de pelgrimstocht begonnen. Ze werkt in Devon in Engeland met gehandicapte kinderen en heeft 3 weken van haar vakantie uitge-trokken. Samen met haar heb ik wijn gedronken. Jan heeft thee gedronken. Voor mezelf was het een goede slaapmuts voor het naar bed gaan.
Amato,
Peregrino Dominggo
