Verslag Carrion de los Condes-Cadzilla de la Cueva 30 augustus 2009

Om klokslag 6.00 uur in de ochtend werden we uitgeluid door de kerkklok tegenover ons hostal.
Voordat we op weg gingen zijn we nog samen in gebed gegaan. De route zou 17 km zijn. Ogen-schijnlijk een makkelijke route, maar volgens ingewijdenen een moeilijke route. Het advies was veel water en fruit meenemen. We vertrokken in het donker. Gelukkig had Jan een zaklamp bij zich en een rood gadgetlichtje wat iedere keer opflikkert. Het credo van Jan: " de ouwe denkt aan alle details" is hier inderdaad van toepassing. Met Jan voorop liepen we in het donker langs de snelweg. Onderweg een hele discussie dat onze vaders als KNIL- militair ook bepakt met volle uitrusting op patrouille gingen. Volgens Jan hadden ze altijd koelies bij zich, die hun uitrusting droegen. We waren het zoals altijd niet altijd eens met elkaar. Geeft niks, houdt de boel alleen maar levendig. Of het door de discussie kwam . maar we liepen in het begin de ver-keerde kant op. Maar weldra zagen we ook de eerste perregrino´s lopen, die we konden volgen. In de praktijk viel de route ons 100 % mee. De temperatuur was heel erg behaaglijk en de zon was mild. Misschien dat we ook de maand september naderen. De wegen, daar waren we niet zo te spreken over. Het was zand met af en toe grote kiezelstenen. Voor de wielrenliefhebbers, het lijken de zandwegen wel van de klassieker Parijs-Roubaix. Ik voelde dat mijn zwakke plek aan mijn rechtervoet wel eronder leed. Verrassend was dat er toch een verkooppunt onderweg was. De koffie smaakte zoals we dat bij de automaat op het werk gewend zijn. Niet lekker dus. Twee Spaanse vrouwen uit Zaragossa wilden terplekke ook een foto met ons maken. Uit balorigheid stopte Jan wat gras en wat op bloemen lijkt tussen de haren van de dames. Om 12.45 uur kwamen we in Cadzilla de la Cueva aan. Een klein gehucht met maar 1 auberge en 1 hostal. Bij aankomst gauw onder de douche gegaan, kleren gewassen en opgehangen. Ongemerkt vielen we als een blok in slaap en werden we 3 uur later wakker. Kortom vandaag was het een zondagse wandeling, wat heel erg is meegevallen gezien de vooruitzichten. Op zo´n route kwam ook mijn MP3 speler goed van pas. The Eagles, Ais Lawalata, Candy Dulfer, Mana (Mexicaanse groep) en Onggo & Friends (kan ik mijn zwager ook horen) klinkt tijdens zo´n wandeling letterlijk en figuurlijk als muziek in de oren. We merken ook dat we na 3 weken genoeg getraind zijn en dat deze afstand (op vlakke stukken) ons niet zoveel moeite meer kost. Volgens onze nieuwe kaart die we in Carrion de los Condes gekocht hebben, hebben we nog 388 km te gaan naar Santiago.

Amato,

Minggus

Verslag Carrion de los Condes 28 augustus en 29 augustus 2009

Na 4 dagen wandelen besloten we om 2 dagen rust te nemen. Het is nu bijna 3 weken geleden dat we gestart zijn en daarom is het ook goed om een aantal dingen op een rijtje te zetten. Het plaatsje Carrion de los Condes is een leuk plaatsje om te vertoeven. Niet te groot, maar toch genoeg mogelijkheden om je te ontspannen. Diverse leuke pleintjes en terrassen. We zaten in een goed hostal met een ontbijt voor maar 2,50 euro en een warme maaltijd (3 gangendiner)voor 9,00 euro. Waar vindt je dat nog in Nederland?. De lokatie is tegenover een historische kerk.
Zoals eerder gezegd de kerken zien er van binnen echt prachtig uit. Tijdens ons verblijf werden er ook 2 huwelijken ingezegend. De mensen zagen er feestelijk, smaakvol en mooi uit. Vooral de dames hadden aparte kleurrijke japons, of hoe je het ook noemen moet. De heren daar ging onze interesse beduidend minder naar uit. Echt hele mooie Spaanse vrouwen. Op de tweede dag van ons verblijf zagen we Edoard uit Zuid-Afrika nog. Hij zag ons eten en hij stapte zo het restaurant in om ons te begroeten. Hij zag er goed uit, een hele symphatieke jongen. Edoard verbleef in een klooster, daarom kon hij ook niet lang blijven. Om 22.00 uur worden de deuren van het klooster gesloten. Dus alle perregrino´s (pelgrims) moeten dan binnen zijn. Edoard vertelde dat Elias, de Islamitische jongen uit Amerika, de noordelijke route langs de Spaanse kust heeft genomen. De route Del North schijnt ook een hele mooie route te zijn richting Santiago. Je komt dan langs bekende plaatsen zoals Bilbao, Santander en Ovieda. Lijkt me een goed idee om dat ook eens te gaan doen. De 2 dagen rust gaf ons de mogelijkheid om onze weblogs en het uploaden van de foto´s bij te werken en aan te passen. We hebben nu eindelijk het gevoel dat het nu eindelijk gelukt is. Vanaf nu is het eigenlijk iedere dag een verslag maken en de weblog actueel houden. We hebben heel foto´s gemaakt, maar het uploaden gebeurt niet zo snel, daarom proberen we van elkaar de mooiste foto´s te selecteren. Niet alle internetcafes in de dorpen hebben een snelle internetverbinding. Maar desaliettemin de afgelopen week hebben we geen reden tot klagen. Dat krijg je als je verwend bent en bij de ING gewerkt hebt. We hebben besloten om morgen 30 augustus om 6.00 uur al op pad te gaan. De route is richting Cadzilla de la Cueva. Ons werd gezegd dat het een moeilijke route is met veel stof, zand en geen mogelijkheden om onderweg water of een verfrissende versnapering te krijgen. Jan heeft in de plaatselijke supermarkt meer dan 2 liter water, fruit en brood voor ons gehamsterd. Na 2 dagen zijn we goed uitgerust en kunnen we vol goede moed een nieuwe week, de 4e week alweer, tegemoet. "Time oh time where did you go, time oh good good time where did you go."


Amato,

Minggus