Vandaag gaan we een afstand afleggen van 21,5 km richting San Justo de la Vega. 's Morgens hebben we samen met het Engels echtpaar (Patrick en Jan) en een Spaans echtpaar ontbeten.De route ging langs de snelweg Leon naar een andere grote plaats Astorga. Het was een vrij drukke snelweg met heel veel autoverkeer. Naast de snelweg zijn er voor pelgrims goede en veilige wandelpaden aangelegd. Parallel aan de wandelpaden liepen kleine open betonnen waterkanalen met fris helder stromend water. We liepen een klein stukje mee met een tenger Frans meisje, haar ouders komen oorspronkelijk uit Madagascar. Ogenschijnlijk lijkt ze op een Indonesische. Ze is in Burgos gestart. Vorig jaar is ze in Le Puy in Frankrijk begonnen tot aan Burgos. Dit is dus een vervolg, met als einddoel Santiago. In Hospital Obrigo gingen we op de beroemde Romeinse brug wat grotendeels in tact is, respectievelijk met de plaatselijke pastoor een een aantal Franse vrouwen op de foto. De pastoor heeft ons nog de zegen gegeven. Op de toren van de plaatselijke kerk waren 3 ooievaarsnesten. De Romeinse brug dateert van de 13e eeuw en heet de " Paso Honroso". Hierna namen we een alternatieve route, dat is een omweg van 2,5 km richting Villares de Obrigo. Patrick en Jan liepen met ons mee. Aan Patrick heb ik onze Molukse politieke achtergrond verteld. Hij verwees naar dezelfde status die de Ghurka's in Engeland hadden en ook naar de overheersing van de Duitsers in Namibie, die in dat land huisgehouden hebben en geen goede naam hebben. Hij en zijn vrouw zijn lid van de Quackers. In het geloof zijn ze vrij liberaal en er zijn geen vaste organisatiestructuren. Ze doen in stilte heel veel aan lieefdadigheid. Bijvoorbeeld voor War Child. In Villares de Obrigo hebben we op het terras koffie gedronken. Karl een Duitser uit Keulen schoof bij ons aan tafel en met groot glas bier (San Miguel). Karl is verschillende malen in Indonesie geweest. Zijn zwager werkt al sinds jaar en dag in Jacarta in Indonesie en is een Jezuiet. Hij heeft dwars door Java samen met zijn zwager gereisd richting Bali. Hij diende als chauffeur. Het schijnt dat zijn zwager voor de uitgifte en de vertaling van de boeken van het Indonesisch in het Duits een belangrijke onderscheiding (Grootkruis) van de Duitse regering heeft ontvangen. Karl zelf is de Camino in Keulen begonnen en is nu 4 maanden onderweg. Hij heeft inmiddels een afstand van 2000 km afgelegd. Later zagen we Karl bij Santibanez de Valdiglesias op een terras met 2 Spanjaarden, zoals een goede Duitser betaamt met een goed glas bier. De route die we moesten afleggen was vrij steil en lastig door de grote kiezelstenen. Bij het afdalen is het oppassen geblazen en zaak dat je je beide stokken goed gebruikt. Voor een loods had David een Spaanse man uit Leon fruit, drank en eigengemaakte cake uitgestald. Het was allemaal gratis. Op de vraag waarom hij dit doet, antwoordde hij dat hij uit liefde (Love) voor de pelgrims deed. Je kon wel een donatie doen. Moe maar tevreden kwamen we in San Justo de la Vega aan. In het plaatsje was voor avondeten geen restaurant te vinden. De eerstvolgende restaurant was in de grote plaats Astorga, maar dat is 4 km verder. Aangezien er op zondag geen bussen reden, hebben we voor een bedrag van 7 euro maar de taxi gepakt. In Astorga besloten we omdat we al geruime tijd geen nasi hebben gegeten, om naar een Chinese restaurant te gaan. Voor maar een bedrag van 10 euro kon je een heerlijke maaltijd Pekingeend eten. We hebben ons buikje vol gegeten .Das was wel genieten geblazen. Wat ons betreft kan het leven van een pelgrim niet meer kapot. Met die gedachte hebben we die nacht heerlijk geslapen.
Amato,
Peregrino Dominggo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten