Vanuit Fromista vertrokken wel heel vroeg richting Carrion de los Condes een afstand van 19 km. Het was een traject langs de snelweg, met paden speciaal aangelegd voor de pelgrims.
Het alternatief traject hadden we niet gezien, dat zou mooier zijn. Dit traject was recht toe recht aan. In Vilalcazar de Sirga hebben we een stop gemaakt. De mevrouw van de bar stond met open ogen te kijken, toen we vertelden dat we uit Indonesie kwamen. Ook langs deze route speelde het water een grote rol door het kanaal die door het landschap liep. Voor de rest was het
een eentonige route. Aan het begin van het dorp zijn we nog op de foto gegaan met een Italiaans echtpaar die perse met ons op de foto wilde. Hele sympathieke mensen. De Fransen uit Parijs werden en passant door Jan getracteerd op Franse chansons. Heel komisch allemaal, omdat de Fransen uit volle borst meezongen. Uiteindelijk werd afscheid genomen met het Franse volkslied de Marseilaisse. In het centrum hadden we een schoon en goed hostal La Corta gereserveerd. De plaats Carrion de los Condes is een gezellige plaatsje met verschillende pleintjes en terrassen. Midden in het centrum staat ook een historische kerk . ´s Avonds hebben we in onze hostal een uitstekende menu del dia genomen. Jan nam paella als voorgerecht en gebakken aardappels met kip als hoofdgerecht. Het toetje was een meloen. Ik had linzesoep, zalm en een sinaasappel. Aan onze tafel schoof spontaan een vrouw uit Oostenrijk (Klagenfurt) en een man uit Duitsland (Hamburg) aan. Met hen hebben we onder het genot van een goed glas wijn ervaringen uitge-wisseld over de ervaringen van de pelgrimstocht van een ieder. De vrouw is vier maanden onderweg en ze hoopt op 15 september in Santiago aan te komen, waar haar man zal opwachten. De man uit Duitsland is in Pamplona begonnen en hoopt eind september Santiago te bereiken.
Na een goede maaltijd en een goed glas wijn is het heerlijk slapen.
Amato,
Minggus
vrijdag 28 augustus 2009
Verslag Castrojeriz- Fromista 26 augustus 2009
Voor onze wandeling naar Fromista 25 km van Castrojeriz moesten we onderweg toch nog een aantal klimmetjes doen. ´s Morgens hebben we eerst bij La Taberne van Antonio ontbeten.
Aan de voet van de eerst klim, die behoorlijk steil was werden we aangesproken door Quim een
Spaanse man van 33 jaar. Hij was geinteresserd waar wij vandaan kwamen. Bleek dat hij voor zijn studie in Singapore stage heeft gelopen. Quim komt uit Barcelona en is de tocht in Burgos gestart. Hij heeft zijn Masters gehaald en heeft een aantal functies in het bedrijfsleven gehad. Hij is nu beland in een soort overgangsperiode (transsitie) in zijn leven, waarbij hij wil nadenken wat hij verder wil. Zijn plan is om een eigen internetbedrijf te beginnen. De Camino gebruikt hij om over zijn toekomst na te denken. We hebben inmiddels in de gaten dat veel mensen de Camino als middel gebruiken om de balans op te maken in hun leven. Het klinkt misschien zwaar, maar de feiten van onze ontmoetingen spreken voor zich. Quim vertelde ons over de rol die de Camino heeft in een latere periode. De route was een verdedegingslinie tegen de opkomst van de Islam vanuit het zuiden van Spanje. In feite waren de Islamieten de meer ontwikkelden. Kijk maar naar de bouwwerken in Cordoba en Sevilla. De Christenen waren meer de barbaren. De opmars van de Islamieten werd gestuit in Zuid-Frankrijk. Quim had interesse voor de actualiteit en de ontwikkelingen in Nederland. Wat dat betreft kon je qua informatie dat gerust overlaten aan Jan, gezien zijn ervaring als docent. In een Auberge in Itero de la Vega hebben we voor de verandering een warme maaltijd genomen. Want we voelden dat we beiden wat slappe benen hadden en iets stevig zou ons wat op de been houden. Quim nam van ons afscheid. Later zouden we hem nog terugzien in een Auberge in Boadillo del Camino, waar hij zou overnachten. Het rondje, een grote kop warme thee, nam hij voor zijn rekening. Je kon merken dat hij ons sym-phatiek vond, maar dat was ook wederzijds. De laatste 7 km richting Fromista was door vrucht-baar gebied. Er liep door het landschap een kanaal. Overal zag je irrigtiatieinstallaties en opge-hoogde afvoerkanalen. Het water vloeide rijkelijk over de akkers. Na een route van grotendeels dorheid en droogte was dit een verademing. Uiteindelijk na een voor ons doen lange tocht van 25 km verlieten we de provincie Burgos en kwamen we in de provincie Palencia. Gelukkig hadden we de dag daarvoor een goede hostal " San Martin"gereserveerd.
In de internethoek van de hostal in Formista ben ik begonnen met een reeks van verslagen die nu bijna allemaal op de weblog te zien zijn. Met Jan zit ik nu in een snelle internetcafe in de plaats Carrion de los Condes om onze weblogs bij te werken. In Carrion de los Condes zijn we gisteren neergestreken. Ik ga nu beginnen aan het verslag van onze tocht van Fromista naar Carrion de los Condes die we gisteren gedaan hebben en dan ben ik qua verslaglegging helemaal bij. Ben je op vakantie moet je ook nog aan je targets denken. Maar dit is wel heel erg leuk en ik doe het met veel plezier. Toch wel handig zo´n moderne internetcafe, waar je alles bij de hand hebt en wat ook belangrijk is een met een supersnelle verbinding. We zijn nu aan het nadenken hoe we de mooiste foto´s kunnen uploaden. Dat is dan onze volgende target.
Amato,
Minggus
Aan de voet van de eerst klim, die behoorlijk steil was werden we aangesproken door Quim een
Spaanse man van 33 jaar. Hij was geinteresserd waar wij vandaan kwamen. Bleek dat hij voor zijn studie in Singapore stage heeft gelopen. Quim komt uit Barcelona en is de tocht in Burgos gestart. Hij heeft zijn Masters gehaald en heeft een aantal functies in het bedrijfsleven gehad. Hij is nu beland in een soort overgangsperiode (transsitie) in zijn leven, waarbij hij wil nadenken wat hij verder wil. Zijn plan is om een eigen internetbedrijf te beginnen. De Camino gebruikt hij om over zijn toekomst na te denken. We hebben inmiddels in de gaten dat veel mensen de Camino als middel gebruiken om de balans op te maken in hun leven. Het klinkt misschien zwaar, maar de feiten van onze ontmoetingen spreken voor zich. Quim vertelde ons over de rol die de Camino heeft in een latere periode. De route was een verdedegingslinie tegen de opkomst van de Islam vanuit het zuiden van Spanje. In feite waren de Islamieten de meer ontwikkelden. Kijk maar naar de bouwwerken in Cordoba en Sevilla. De Christenen waren meer de barbaren. De opmars van de Islamieten werd gestuit in Zuid-Frankrijk. Quim had interesse voor de actualiteit en de ontwikkelingen in Nederland. Wat dat betreft kon je qua informatie dat gerust overlaten aan Jan, gezien zijn ervaring als docent. In een Auberge in Itero de la Vega hebben we voor de verandering een warme maaltijd genomen. Want we voelden dat we beiden wat slappe benen hadden en iets stevig zou ons wat op de been houden. Quim nam van ons afscheid. Later zouden we hem nog terugzien in een Auberge in Boadillo del Camino, waar hij zou overnachten. Het rondje, een grote kop warme thee, nam hij voor zijn rekening. Je kon merken dat hij ons sym-phatiek vond, maar dat was ook wederzijds. De laatste 7 km richting Fromista was door vrucht-baar gebied. Er liep door het landschap een kanaal. Overal zag je irrigtiatieinstallaties en opge-hoogde afvoerkanalen. Het water vloeide rijkelijk over de akkers. Na een route van grotendeels dorheid en droogte was dit een verademing. Uiteindelijk na een voor ons doen lange tocht van 25 km verlieten we de provincie Burgos en kwamen we in de provincie Palencia. Gelukkig hadden we de dag daarvoor een goede hostal " San Martin"gereserveerd.
In de internethoek van de hostal in Formista ben ik begonnen met een reeks van verslagen die nu bijna allemaal op de weblog te zien zijn. Met Jan zit ik nu in een snelle internetcafe in de plaats Carrion de los Condes om onze weblogs bij te werken. In Carrion de los Condes zijn we gisteren neergestreken. Ik ga nu beginnen aan het verslag van onze tocht van Fromista naar Carrion de los Condes die we gisteren gedaan hebben en dan ben ik qua verslaglegging helemaal bij. Ben je op vakantie moet je ook nog aan je targets denken. Maar dit is wel heel erg leuk en ik doe het met veel plezier. Toch wel handig zo´n moderne internetcafe, waar je alles bij de hand hebt en wat ook belangrijk is een met een supersnelle verbinding. We zijn nu aan het nadenken hoe we de mooiste foto´s kunnen uploaden. Dat is dan onze volgende target.
Amato,
Minggus
Hornillos del Camino- Castrojeriz 25 augustus 2009
Zoals eerder genoemd is dit gedeelte van het traject vrij vlak. Naar Castrojeriz is het 21km.
De omgeving was vrij dor, wel kwamen we diverse zonnebloemvelden tegen die een beetje fleur aan de omgeving gaven. Voor ons kost het geen moeite om de tijd door te komen.Volgens mij kunnen we ons nu opgeven voor de wereldkampioenschappen slap .......... (omong kosong). Maar toch onderweg nog een bijzonderheid. Bij een plaatsje Hontanas namen we een rustpauze voor wat verfrissende versnaperingen. Er was ook internet, dus even onze emails vanuit Nederland checken. Tot onze verbazing kwam er een echtpaar aanlopen met 3 ezels, bepakt en uitgerust met nog wat bagage. Bleek een Duits echtpaar te zijn uit Keulen. Ze zijn 15 maanden onderweg vanuit Duitsland naar Santiago de Compostella . In Zwitserland werden ze in de winter op-gehouden door sneeuw en regenval. Ze klaagden dat ze weinig sympathie van de lokale Spaanse bevolking hadden . Ze konden door de dieren moeilijk onderdak vinden. Het reizen met een ezel is juist in vroegere tijden, een van de manieren om de Camino de Santiago de Compostella af te leggen. Maar ja, zo zie je dat tijden en inzichten veranderen. Castrojeriz blijkt een plaats te zijn met een rijke historie. Het dorp zijn ze aan het upgraden door middel van renovatie en opknappen van oude gebouwen. De Romeinse invloeden is goed te zien. Ons avondeten, voor de verandering weer een menu del dia, in de lokale taveerne " La Taberne" was uitstekend. De taveerne werd gerund door Antonio en zijn vrouw. Zijn zoon zorgde voor de uitstekende bediening. Bij iedere gang had hij een komische introductie. Het voorgerecht "Pisto" een soort aardappelpuree met wortelen en paprika smaakte uitstekend. De rest van het menu ook. Vlak bij ons aan tafel zaten Fransen uit Parijs. Twee mannen en een vrouw uit Parijs, vrienden van elkaar. Ieder jaar doen ze een gedeelte van de pelgrimstocht. Deze keer trekken ze er 11 dagen voor uit en dan tot een van de van de mooiste plaatsen op deze route Leon. In de taveerne hing ook een foto van de baas met Paulo Coelho de bekende Braziliaanse schrijver die de Camino de Santiago ook te voet heeft afgelegd. Paulo Coelho is onder andere bekend van het boek De Alchemist. Jan een fervent schrijversfan van Paulo Coelho was meteen enthousiast. Dit moet ik aan Dolly vertellen was spontaan zijn reactie. Van Antonio kregen we ook een soort likeur (Tia Maria) als slaapmuts. Of het door de alcohol komt, maar we gingen enigszins uitgelaten richting onze hostal La Cavache (pelgrinsstaf). De hostal werd gerund door een vrouw uit Argentinie. Het zag er heel authentiek uit en heel veel antieke spullen in de slaapkamer. Tegen het chique aan. Al heel snel waren we in diepe slaap verzonken. De geneugten van het Spaanse leven heeft bij ons volop zijn uitwerking. Wat dat betreft voelen we ons gezegend en bevoorrecht dat we dit mogen doen.
Amato,
Minggus
De omgeving was vrij dor, wel kwamen we diverse zonnebloemvelden tegen die een beetje fleur aan de omgeving gaven. Voor ons kost het geen moeite om de tijd door te komen.Volgens mij kunnen we ons nu opgeven voor de wereldkampioenschappen slap .......... (omong kosong). Maar toch onderweg nog een bijzonderheid. Bij een plaatsje Hontanas namen we een rustpauze voor wat verfrissende versnaperingen. Er was ook internet, dus even onze emails vanuit Nederland checken. Tot onze verbazing kwam er een echtpaar aanlopen met 3 ezels, bepakt en uitgerust met nog wat bagage. Bleek een Duits echtpaar te zijn uit Keulen. Ze zijn 15 maanden onderweg vanuit Duitsland naar Santiago de Compostella . In Zwitserland werden ze in de winter op-gehouden door sneeuw en regenval. Ze klaagden dat ze weinig sympathie van de lokale Spaanse bevolking hadden . Ze konden door de dieren moeilijk onderdak vinden. Het reizen met een ezel is juist in vroegere tijden, een van de manieren om de Camino de Santiago de Compostella af te leggen. Maar ja, zo zie je dat tijden en inzichten veranderen. Castrojeriz blijkt een plaats te zijn met een rijke historie. Het dorp zijn ze aan het upgraden door middel van renovatie en opknappen van oude gebouwen. De Romeinse invloeden is goed te zien. Ons avondeten, voor de verandering weer een menu del dia, in de lokale taveerne " La Taberne" was uitstekend. De taveerne werd gerund door Antonio en zijn vrouw. Zijn zoon zorgde voor de uitstekende bediening. Bij iedere gang had hij een komische introductie. Het voorgerecht "Pisto" een soort aardappelpuree met wortelen en paprika smaakte uitstekend. De rest van het menu ook. Vlak bij ons aan tafel zaten Fransen uit Parijs. Twee mannen en een vrouw uit Parijs, vrienden van elkaar. Ieder jaar doen ze een gedeelte van de pelgrimstocht. Deze keer trekken ze er 11 dagen voor uit en dan tot een van de van de mooiste plaatsen op deze route Leon. In de taveerne hing ook een foto van de baas met Paulo Coelho de bekende Braziliaanse schrijver die de Camino de Santiago ook te voet heeft afgelegd. Paulo Coelho is onder andere bekend van het boek De Alchemist. Jan een fervent schrijversfan van Paulo Coelho was meteen enthousiast. Dit moet ik aan Dolly vertellen was spontaan zijn reactie. Van Antonio kregen we ook een soort likeur (Tia Maria) als slaapmuts. Of het door de alcohol komt, maar we gingen enigszins uitgelaten richting onze hostal La Cavache (pelgrinsstaf). De hostal werd gerund door een vrouw uit Argentinie. Het zag er heel authentiek uit en heel veel antieke spullen in de slaapkamer. Tegen het chique aan. Al heel snel waren we in diepe slaap verzonken. De geneugten van het Spaanse leven heeft bij ons volop zijn uitwerking. Wat dat betreft voelen we ons gezegend en bevoorrecht dat we dit mogen doen.
Amato,
Minggus
Burgos- Homillo del Camino 24 augustus 2009
Na een lang weekend in Burgos gingen we uitgerust en geheel ontspannen naar ons volgende
doel Homillo del Camino een afstand van 18 km over een vrij vlak stuk en beetje saai. Onderweg wel weer slappe humor, met als rode draad ook weer onze gemeenschappelijke ervaringen in de jaren '80 met Ina Ama. Achteraf, na jaren blijkt het toch een gemeenschappelijke en samen-bindende factor te zijn geweest, waarbij we door de ervaringen heel veel geleerd hebben. Die kennis en ervaringen in die periode van Stichting Ina Ama hebben we in onze latere functies kunnen gebruiken en was dus een goed leerproces geweest. Volgens Jan zelfs in Indonesie waar hij een tijd werkzaam is geweest samen met Dolly.
In het plaatsje Homillo del Camino (provincie Burgos), eigenlijk een gehucht, was niets te beleven. In onze hostal oftewel pension werden we wel spontaan en vriendelijk ontvangen. Zonder te vragen kregen we de sleutel mee. We konden heel snel heerlijk douchen. De tweepersoonskamer was mooi en schoon. De whirlpoolachtige douche was eigenlijk een luxe.
´s Avonds probeerden we bij een bar een menu del dia (menu van de dag) te bemachtigen. Maar omdat we een kwartier te laat kwamen, wilden ze ons niet meer helpen. De Spaanse vrouw die ons bediende was ook niet echt klantvriendelijk. Had ze maar een echt vak moeten leren. (geintje) Het zit er niks anders op dan een broccadillo jambon (broodje ham) te eten. We hebben gemerkt dat door alle inspanningen, we niet altijd trek hebben. Dus wat dat betreft was het geen ramp. Ook goed voor de lijn. (sixpack). Ik ben al wat kilo´s kwijtgeraakt. We hebben heerlijk geslapen en ´s morgens vroeg regende het. Het ontbijt werd uitstekend verzorgd door de eigenaar. Een jongeman die naast dit werk ook zijn werkzaamheden heeft in een fabriek in Burgos. Een uitstekende manier om extra geld te verdienen. Het appartement zag er ook goed verzorgd uit. Voor het eerst met onze regenjassen aan gingen we goedgemutst richting Casrojeriz 21 km verder.
P.S. Net van Gretha een mail ontvangen dat jullie druk bezig zijn met de Oud Lunterse Dag.
Namens de pelgrims (orang musafir) hier vanuit Spanje heel veel succes en natuurlijk
goede zaken met de verkoop van loempia´s en sate. De groeten aan alle harde werkers en
werksters. God bless you all.!!!!
Amatoo,
Minggus
doel Homillo del Camino een afstand van 18 km over een vrij vlak stuk en beetje saai. Onderweg wel weer slappe humor, met als rode draad ook weer onze gemeenschappelijke ervaringen in de jaren '80 met Ina Ama. Achteraf, na jaren blijkt het toch een gemeenschappelijke en samen-bindende factor te zijn geweest, waarbij we door de ervaringen heel veel geleerd hebben. Die kennis en ervaringen in die periode van Stichting Ina Ama hebben we in onze latere functies kunnen gebruiken en was dus een goed leerproces geweest. Volgens Jan zelfs in Indonesie waar hij een tijd werkzaam is geweest samen met Dolly.
In het plaatsje Homillo del Camino (provincie Burgos), eigenlijk een gehucht, was niets te beleven. In onze hostal oftewel pension werden we wel spontaan en vriendelijk ontvangen. Zonder te vragen kregen we de sleutel mee. We konden heel snel heerlijk douchen. De tweepersoonskamer was mooi en schoon. De whirlpoolachtige douche was eigenlijk een luxe.
´s Avonds probeerden we bij een bar een menu del dia (menu van de dag) te bemachtigen. Maar omdat we een kwartier te laat kwamen, wilden ze ons niet meer helpen. De Spaanse vrouw die ons bediende was ook niet echt klantvriendelijk. Had ze maar een echt vak moeten leren. (geintje) Het zit er niks anders op dan een broccadillo jambon (broodje ham) te eten. We hebben gemerkt dat door alle inspanningen, we niet altijd trek hebben. Dus wat dat betreft was het geen ramp. Ook goed voor de lijn. (sixpack). Ik ben al wat kilo´s kwijtgeraakt. We hebben heerlijk geslapen en ´s morgens vroeg regende het. Het ontbijt werd uitstekend verzorgd door de eigenaar. Een jongeman die naast dit werk ook zijn werkzaamheden heeft in een fabriek in Burgos. Een uitstekende manier om extra geld te verdienen. Het appartement zag er ook goed verzorgd uit. Voor het eerst met onze regenjassen aan gingen we goedgemutst richting Casrojeriz 21 km verder.
P.S. Net van Gretha een mail ontvangen dat jullie druk bezig zijn met de Oud Lunterse Dag.
Namens de pelgrims (orang musafir) hier vanuit Spanje heel veel succes en natuurlijk
goede zaken met de verkoop van loempia´s en sate. De groeten aan alle harde werkers en
werksters. God bless you all.!!!!
Amatoo,
Minggus
Verslag Burgos 22 augustus en 23 augustus 2009
Om naast het wandelen ook vakantie te vieren besloten we om op zaterdag en zondag 22 en 23 augustus in Burgos te gaan relaxen en te genieten van de mooie stad Burgos. In het weekend
waren een aantal feestelijkheden in de stad en mede door de aanwezigheid van heel veel pelgrims in de stad was er heel weinig slaapplek te vinden in het centrum van de stad. Een meisje van hotel Jacobea heeft ons goed geholpen. Ze heeft tientallen hotels opgebeld. Uiteindelijk konden we terecht bij hotel Abba Burgos. Tegen een redelijke prijs konden we daar voor 2 nachten terecht. Het was een vrij luxe hotel, met fitness en een zwembad. En wat belangrijk was internet en een WIFI. Konden we onze foto´s op Usb-stick zetten , de weblog bijwerken en diverse mails behandelen. Onderhand hebben we heel veel reacties vanuit Nederland ontvangen. Heel erg hartverwarmend en een stimulans om sowieso Santiago te halen.
De stad Burgos ademt een sfeer waarbij de mensen echt genieten van hun stad. Overal flanerende mensen langs de boulevard van de parken en overal terrassen en eetgelegenheden.
Centraal staat het kathedraal midden in de stad. Fantastisch. De kathedraal is gebouwd in de stijl van Gaudi en in een aantal onderdelen komt de Notre Dame in voor. We hebben in deze stad echt kunnen uitrusten en kunnen genieten. Mede ook door het mooie hotel. Ook een stad om terug te komen. We haddden in feite weinig tijd om de cultuurhistorische gebouwen en plaatsen te kunnen bezoeken.
Amatoo,
Minggus
waren een aantal feestelijkheden in de stad en mede door de aanwezigheid van heel veel pelgrims in de stad was er heel weinig slaapplek te vinden in het centrum van de stad. Een meisje van hotel Jacobea heeft ons goed geholpen. Ze heeft tientallen hotels opgebeld. Uiteindelijk konden we terecht bij hotel Abba Burgos. Tegen een redelijke prijs konden we daar voor 2 nachten terecht. Het was een vrij luxe hotel, met fitness en een zwembad. En wat belangrijk was internet en een WIFI. Konden we onze foto´s op Usb-stick zetten , de weblog bijwerken en diverse mails behandelen. Onderhand hebben we heel veel reacties vanuit Nederland ontvangen. Heel erg hartverwarmend en een stimulans om sowieso Santiago te halen.
De stad Burgos ademt een sfeer waarbij de mensen echt genieten van hun stad. Overal flanerende mensen langs de boulevard van de parken en overal terrassen en eetgelegenheden.
Centraal staat het kathedraal midden in de stad. Fantastisch. De kathedraal is gebouwd in de stijl van Gaudi en in een aantal onderdelen komt de Notre Dame in voor. We hebben in deze stad echt kunnen uitrusten en kunnen genieten. Mede ook door het mooie hotel. Ook een stad om terug te komen. We haddden in feite weinig tijd om de cultuurhistorische gebouwen en plaatsen te kunnen bezoeken.
Amatoo,
Minggus
Verslag Viana-Navarete 21 augustus 2009
Vandaag zouden we op weg naar Navarete ook een grote stad Logrono aandoen. Voordat we vertrokken heb ik in de kerk kaarsen aangestoken. Voor Mark, Lilian/Nicky, de familie, de kerk en de stichting. De kerken in Spanje en ook in Viana zijn wat interieur betreft indrukwekkend. Er heerst een serene rust. Van binnen is het allemaal nog heel erg authenthiek. Via Viana verlaten we de provincie Navarre en kwamen we in de provincie Rioja . De afstand die we moesten overbruggen was 22 km. De provincie Rioja staat bekend om zijn wijnen. Na 9 km kwamen we in het buitengebied van de stad Logrono, waar alles in het teken staat van de wijnindustrie. Overal
zie je wijnvelden en gebouwen die ermee te maken hebben. Een prachtig uitzicht het wijngebied.
Logrono is een welvarende stad met mooie winkels en goedgeklede mensen. We hebben even
in het centrum op een terras gezeten, eigenlijk veel te kort. Wel een interessante stad om nog eens te bezoeken. Er waren veel toeristen. Pelgrims zijn een bezienswaardigheid, vooral donkere pelgrims. Dus iedereen wilde bij het plein van het Buro voor Toerisme met ons op de foto. Op het plein was ook voor de pelgrims een mooi standbeeld in brons opgericht. Buiten het centrum van Logrono liepen we langs mooi groen aangelegde parken met dito glooiingen. Er was ook een grote supermarkt " Simply" waar we water, fruit en brood gingen halen. De bedrijfsleider sprak Jan aan en vond ons zo interessant dat we met het personeel op de foto moesten. We gingen weg met wat presentjes (2 zonnehoeden en pennen). In het park hebben we nadat we onze lunch hebben genuttigd onze siesta gedaan. We vervolgden onze weg langs een mooi aangelegd recreatie-gebied met een mooi aangelegd meer. Met grote speelweiden en speelmogelijkheden voor kinderen. Geheel autovrij. In het restaurant vlak bij het meer hebben we ook nog koffie gedron-ken.De paden voor pelgrims waren ook prachtig aangelegd en voor ons was het gezien de route, zonder overmoedig te worden een fluitje van een cent. In Navarete aangekomen konden we vrij snel een goedkoop pension vinden. Bij het avondeten zagen we de pelgrims terug die we onderweg hadden ontmoet. Het was een eenvoudige pension, maar de sfeer was wel heel ge-moedelijk. Omdat we in het wijngebied waren besloten we om ons helemaal te laten overleveren aan heerlijke glas Rioja-wijn. Hoeveel glazen het waren dat kan ik niet meer navertellen. Maar het slaapt wel lekker, alhoewel onze slaap werd wel gestoord door het gepiep en gekraak van het bed van de kamer naast ons, klaarblijkelijk ivm wat duo-activiteiten. Wat het ook moge zijn.
Amato,
Minggus
zie je wijnvelden en gebouwen die ermee te maken hebben. Een prachtig uitzicht het wijngebied.
Logrono is een welvarende stad met mooie winkels en goedgeklede mensen. We hebben even
in het centrum op een terras gezeten, eigenlijk veel te kort. Wel een interessante stad om nog eens te bezoeken. Er waren veel toeristen. Pelgrims zijn een bezienswaardigheid, vooral donkere pelgrims. Dus iedereen wilde bij het plein van het Buro voor Toerisme met ons op de foto. Op het plein was ook voor de pelgrims een mooi standbeeld in brons opgericht. Buiten het centrum van Logrono liepen we langs mooi groen aangelegde parken met dito glooiingen. Er was ook een grote supermarkt " Simply" waar we water, fruit en brood gingen halen. De bedrijfsleider sprak Jan aan en vond ons zo interessant dat we met het personeel op de foto moesten. We gingen weg met wat presentjes (2 zonnehoeden en pennen). In het park hebben we nadat we onze lunch hebben genuttigd onze siesta gedaan. We vervolgden onze weg langs een mooi aangelegd recreatie-gebied met een mooi aangelegd meer. Met grote speelweiden en speelmogelijkheden voor kinderen. Geheel autovrij. In het restaurant vlak bij het meer hebben we ook nog koffie gedron-ken.De paden voor pelgrims waren ook prachtig aangelegd en voor ons was het gezien de route, zonder overmoedig te worden een fluitje van een cent. In Navarete aangekomen konden we vrij snel een goedkoop pension vinden. Bij het avondeten zagen we de pelgrims terug die we onderweg hadden ontmoet. Het was een eenvoudige pension, maar de sfeer was wel heel ge-moedelijk. Omdat we in het wijngebied waren besloten we om ons helemaal te laten overleveren aan heerlijke glas Rioja-wijn. Hoeveel glazen het waren dat kan ik niet meer navertellen. Maar het slaapt wel lekker, alhoewel onze slaap werd wel gestoord door het gepiep en gekraak van het bed van de kamer naast ons, klaarblijkelijk ivm wat duo-activiteiten. Wat het ook moge zijn.
Amato,
Minggus
Verslag Los Arcos-Viana 20 augustus 2009
Van Los Arcos naar Viana was een relatief makkelijke route van 19 km. Bij de start van de route werden we getracteerd op een uitgestrekt vallei. Onderweg veel wandelaars van de lokale bewolking die een vroege wandeling maken tussen Los Arcos en Torre del Rio een afstand van 6 km. Dus dat was iedere keer "Buenos diaz en bon camino".
In Los Arcos hadden we de avond daarvoor kennisgemaakt met een Belgisch echtpaar die als vrijwilliger 14 dagen de Auberge Municipal (Gemeentelijke herberg) beheerde voor de pelgrims. Toen we in het Engels om informatie vroeg, zag ik een Nederlands boek op tafel liggen en konden we snel overschakelen op het Nederlands. Ze hebben de Camino de Santiago al 3x gedaan.
Tijdens onze route naar Viana kwamen we weer Eduardo uit Zuid-Afrika tegen. Hij was in gezelschap van Elias, een Amerikaanse jongen van 22 jaar en van huis uit Marokkaan. Elias is islamiet en werkt voor een NGO tbv kinderen in Marokko. Hij probeert de kinderen in Marokko ervan bewust te maken om niet te vroeg op jonge leeftijd te gaan werken, maar om tijd te investeren in studie. Frappant was, dat Elias op badslippers loopt. Elias vertelde onderweg
dat Christenen en Islamieten vanuit het Oude Testament iets gemeenschappelijk hadden.
We hebben dezelfde aartsvader: Abraham en een van de kinderen Ismael is islamiet geworden.
Mijn kennis van de bijbelse geschiedenis is enigzins weggezakt om dat te kunnen bevestigen.
Onze Jan, zo creatief als hij is nam de gelegenheid te baat om voor te stellen dat we islamitische liedjes en christelijke liedjes gingen zingen. Elias zong moslimliedjes en Jan, Eduardo en ik zongen Stille nacht, Swing Low en Irish Blessing. Elias zei op een gegeven moment, als God nu op ons zou neerkijken, dan zou hij glimlachen. Tijdens de rustpauze bij een bar hebben we ook onder leiding van Jan gymnastiekoefeningen gedaan. En passant gaf Jan ook aan een Belgische vrouw uit Turnhout zijn welbekende schoudermassage. Na de pauze namen we afscheid van Elias en Eduardo. Ze liepen een iets snellere tempol en we hadden besloten om onze eigen tempo te lopen. In Viana aangekomen konden we nog niet terecht bij ons pension. Gelukkig konden we bij een bar/restaurant die WIFI had, met de laptop van Jan emails van familie checken en beantwoorden. Later op de avond hebben we in hetzelfde restaurant een " menu del dia" genomen. Omdat het druk was schoof Peter een Ier uit Dublin bij ons aan tafel. Peter werkt voor de Rabobank in Ierland en moet het inetrnetbankieren promoten. Hij is al verschillende malen op het hoofdkantoor in Utrecht geweest. Tijdens het eten hebben we wijn gedronken, dus dat was een goede slaapmuts om snel het bed in te duiken.
Amato,
Minggus
In Los Arcos hadden we de avond daarvoor kennisgemaakt met een Belgisch echtpaar die als vrijwilliger 14 dagen de Auberge Municipal (Gemeentelijke herberg) beheerde voor de pelgrims. Toen we in het Engels om informatie vroeg, zag ik een Nederlands boek op tafel liggen en konden we snel overschakelen op het Nederlands. Ze hebben de Camino de Santiago al 3x gedaan.
Tijdens onze route naar Viana kwamen we weer Eduardo uit Zuid-Afrika tegen. Hij was in gezelschap van Elias, een Amerikaanse jongen van 22 jaar en van huis uit Marokkaan. Elias is islamiet en werkt voor een NGO tbv kinderen in Marokko. Hij probeert de kinderen in Marokko ervan bewust te maken om niet te vroeg op jonge leeftijd te gaan werken, maar om tijd te investeren in studie. Frappant was, dat Elias op badslippers loopt. Elias vertelde onderweg
dat Christenen en Islamieten vanuit het Oude Testament iets gemeenschappelijk hadden.
We hebben dezelfde aartsvader: Abraham en een van de kinderen Ismael is islamiet geworden.
Mijn kennis van de bijbelse geschiedenis is enigzins weggezakt om dat te kunnen bevestigen.
Onze Jan, zo creatief als hij is nam de gelegenheid te baat om voor te stellen dat we islamitische liedjes en christelijke liedjes gingen zingen. Elias zong moslimliedjes en Jan, Eduardo en ik zongen Stille nacht, Swing Low en Irish Blessing. Elias zei op een gegeven moment, als God nu op ons zou neerkijken, dan zou hij glimlachen. Tijdens de rustpauze bij een bar hebben we ook onder leiding van Jan gymnastiekoefeningen gedaan. En passant gaf Jan ook aan een Belgische vrouw uit Turnhout zijn welbekende schoudermassage. Na de pauze namen we afscheid van Elias en Eduardo. Ze liepen een iets snellere tempol en we hadden besloten om onze eigen tempo te lopen. In Viana aangekomen konden we nog niet terecht bij ons pension. Gelukkig konden we bij een bar/restaurant die WIFI had, met de laptop van Jan emails van familie checken en beantwoorden. Later op de avond hebben we in hetzelfde restaurant een " menu del dia" genomen. Omdat het druk was schoof Peter een Ier uit Dublin bij ons aan tafel. Peter werkt voor de Rabobank in Ierland en moet het inetrnetbankieren promoten. Hij is al verschillende malen op het hoofdkantoor in Utrecht geweest. Tijdens het eten hebben we wijn gedronken, dus dat was een goede slaapmuts om snel het bed in te duiken.
Amato,
Minggus
Abonneren op:
Posts (Atom)