Verslag Espinal-Zubiri 13 augustus 2009

Voor de tweede nacht in Espinal hebben we als slaapplaats een goedkopere pension (Rural) kunnen vinden( 15 euro per persoon). Een familie bedrijf gerund door 2 zusters dat al 300 jaar bestaat. Eeuwenlang hebben hier pelgrims op weg naar Santiago de nacht doorgebracht. De kamers, meubilair en de badkamers waren nog heel erg authentiek. In de ochtend van 13 augustus hebben we bij het ontbijt kennis gemaakt met Erica , een verpleegkundige uit Canada. Zij loopt een gedeelte van de Camino (pelgrimstocht) van Espinal naar Zubiri en van Zubiri naar Pamplona. Veel mensen doen dat op deze manier, door ieder jaar een aantal etappes te doen . Behalve als je een pensionada bent, zoals wij dan heb je alle tijd van de wereld. Zo maak je interessante ontmoetingen mee, waarbij een ieder letterlijk en figuurlijk zijn eigen weg en een eigen verhaal heeft. Dat is ook het principe van de Camino. Iedereen doet het op zujn eigen manier. Onderweg kwamen we haar nog tegen en liep ze een eind met ons mee. Ze heeft niet zoveel getraind,waardoor ze ons tempo niet kon bijhouden. Uiteindelijk was ze zelfs eerder in Zubiri. Voor ieder etappe hebben we een vast programma. We proberen vroeg in de ochtend te starten. Na een uurje lopen nemen we 10 minuten pauze, Tussen de middag nemen we, net zoals alle Spanjaarden ook een siesta . In Zubiri hebben we in een appartement gelogeerd. Bij het internetcafe heb ik kennisgemaakt met Eugenie Kunst. Ze is vanaf haar 5e jaar niet meer in Nederland woonachtig. Ze loopt samen met haar vriend Sylvio uit Rome de pelgrimstocht en vond het fijn om na een hele tijd weer Nederlands te kunnen praten. Haar vader bleek een etnomusicoloog te zijn gespecialiseerd in gamelanmuziek. Haar moeder blijkt een Indonesische te zijn. De tocht van Espinal naar Zubiri was een moeilijke tocht van 100 meter naar 600 meter hoogte. Het was een vrij pittge tocht met heel veel steile klimmetjes met verraderlijke hellingen. Af en toe moesten we heel erg op adem komen. Ook hier prachtige vergezichten en hele mooie stromende beekjes. Uiteindelijk hebben we over deze tocht 11 uur gedaan. Het was moeilijk, maar we waren toch voldaan dat we de eindbestemming Zubiri hebben bereikt. Volgens ons gevoel gaan we met de dag beter om met de omstandigheden. Aan de motivatie en de sfeer ligt het niet. Ook deze dag geen blaren, afkloppen dus maar weer. Onderweg ook in de dorpen heel veel loyaliteit en vriendelijkheid van de Spaanse bevolking. De groet ¨Bon Camino¨ is ook een veelgehoorde kreet. De mensen vinden het prachtig dat je als buitenlander deze tocht doet.
Doet me denken aan de 4 daagse van Nijmegen. Dit verslag ben ik nu aan het afronden in een internetcafe naast ons hotel in Puenta de Reina. Daarnet ook wat mailtjes van familie beantwoord. Het verslag en de foto´s van Zubiri naar Pamplona een geweldige stad is in de maak en natuurlijk het verslag en de foto´s van Pamplona naar Puenta de la Reina.

Amato ,

Minggus