onze volgende stop. Het was een afstand van 22 km met diverse lastige klimmetjes.Onderweg heel veel jonge perregrino´s (pelgrims) gesproken uit Brazilie, Valencia en Barcelona.Er was ook een Indonesisch meisje uit Malaga. Zij is geboren en getogen in Spanje. Haar vader is jaren geleden uit Celebes naar Spanje verhuisd en heeft een restaurant "Indonesia" in Malaga opgezet. Zij doet de pelgrimstocht met haar Spaanse vrienden op de mountainbike. De route die wij volgden was de Romeinse route de paden waren nog gedeeltelijk intact. Een vreemde gewaar-wording dat eeuwen geleden Romeinse soldaten hier liepen. Het gedeelte van deze route liepen we samen op met Edurdo van Zijl, een man van 28 jaar uit Zuid-Afrika woonachtig in London. Eduardo is bruggenbouwer en hij had vanuit zijn studie enige kennis van de Romeinse bouw-kunst. Hij heeft ook projecten gedaan in Singapore. Vanuit zijn Afrikaanse achtergrond hadden we ook iets gemeenschappelijk van uit de de kerk en het geloof. Dus onderweg hebben we nog gezangen en psalmen gezongen. Aangezien Eduardo een iets snellere tempo had, hadden we onderweg afscheid van hem moeten nemen. We proberen door de lastige klimmetjes toch
op tijd onze rustpauzes en iedere middag een welverdiende siesta te nemen. Door de hogere temperaturen ( boven de 30 graden) heb je het echt nodig. Onze fysieke conditie heeft het tot nu toe goed doorstaan, maar de hitte is een extra factor dat later op de dag parten gaat spelen.
Op tijd water drinken en onderweg op tijd water inslaan is wel het credo. We hebben nu gelukkig
een organisatie ontdekt die de bagage´s van pelgrims naar de volgende stop transporteert.
Dus wat we meenemen is het hoogst noodzakelijke. Voor Jan is het wel een uitkomst ivm de kleine notebook die hij op deze pelgrimstocht meegenomen heeft. Het ophalen van onze bagage
in Estella moesten we doen bij een Auberge Municipal (gemeentelijke herberg) zijn. Doodop als we waren wilden daar ook voor een slaapplaats boeken. Helaas de herberg was vol. Gelukkig
kon de manager voor ons een pension " San Andres" in het centrum regelen die redelijk goed-koop was. Het bijzondere van de Auberge Municipal was dat verstandelijk gehandicapten
de manager assisteerden als een soort leerproject. De assistenten bedienden ons met een gekoeld glas water. Het was heel erg aandoenlijk dat ze met ons meeleefden, toen er geen plaats
in de herberg was. ´s Avonds hebben we in en naburige restaurant het gebruikelijke "menu del dia "genomen. Aangezien we onderweg veel brood en fruit hebben meegenomen, hadden we
niet zo´n erge trek. Maar een ieder werd als voorgerecht getrakteerd op een groot bord Russische salade voor wel 2 personen. Het hoofdgerecht was kip ook voor ca. 2 personen. Naast ons zat een jong stel uit Australie die ook moeite had om alles op te eten. Het jonge stel maakt een wereldreis van een jaar. Ze zijn nu 4 maanden onderweg. Een van hun plannen was om Spanje aan te doen en de pelgrimstocht te lopen. Leuk was dat het meisje in Australie met Indonesische meisjes werkt op school. Zielig was dat ze vandaag tijdens het lopen ontzettend last had van grote blaren dat ze de Rode Kruis hebben ingeschakeld om het te laten behandelen. De blaren waren als eieren zo groot. Wat dat betreft mogen Jan en ik blij zijn dat we tot nu toe geen last van blaren hebben.
Al met al was het weer een enerverende dag met veel ontmoetingen en onderweg mooie historische plaatsen. De foto´s uploaden is voor ons via internet nog een hele klus. Maar we proberen van het weekend het voor elkaar te krijgen.
Selamato,
Minggus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten